Warto wiedzieć o miodzie wielokwiatowym...
Barwa: od jasnokremowej do ciemno-herbacianej. Miód z nektaru kwiatów wiosennych jest jaśniejszy, a z kwiatów letnich zdecydowanie ciemniejszy.
Konsystencja: średnio gęsta (miody wiosenne) i gęsta (miody późniejsze).
Krystalizacja: ze względu na różnorodność roślin z których został pozyskany, następuje też w bardzo różnym czasie - od kilku (kilkunastu) tygodni do około pół roku - drobnoziarnista.
Zapach: miód z nektarów wiosennych ma delikatny przyjemny zapach kwiatowy i łagodny smak. Miód z nektarów letnich ma zapach bardziej zdecydowany, a nawet silny, podobny do zapachu wosku pszczelego.
Smak i aromat: od słodkiego i łagodnego (z nektaru kwiatów wiosennych) do ostrego, bardziej zdecydowanego, z gorzkawym posmakiem (z nektaru kwiatów letnich). To efekt dużej różnorodności nektaru, pochodzącego z bardzo różnych kwiatów.
Skład: cechuje go bardzo duża różnorodność. W miodach pochodzących z nektarów wiosennych znajduje się duża ilość cukrów prostych. W miodach pochodzących z nektarów letnich znajduje się większe bogactwo enzymów, biopierwiastków i związków wykazujących działanie przeciwbakteryjne.
 
 
Zastosowanie: miód wielokwiatowy pochodzący z nektarów wiosennych ma niską aktywność antybiotyczną, zaś z nektarów letnich - średnią.
Apiterapeuci (lekarze-specjaliści zajmujący się leczeniem miodem i produktami pszczelimi) zwracają uwagę na bardzo dobre efekty osiągane po zastosowaniu tej odmiany miodu w profilaktyce chorób alergicznych dróg oddechowych; m.in.: astmy oskrzelowej atopowej (alergennej), kataru siennego (pyłkowicy) i alergicznych nieżytów nosa.
Zdaniem wielu badaczy antyalergiczne działanie miodu wielokwiatowego może wynikać ze sporej obecności pyłków kwiatowych w miodzie tej odmiany, działających jak antygeny, wytwarzających u osoby leczonej przeciwciała.
W literaturze medycznej znajdujemy też informację o niezwykłej skuteczności miodu wielokwiatowego w leczeniu chorych na katar sienny. Aż w 90% przypadków udaje się uzyskać znaczącą poprawę lub wyleczenie tego schorzenia.
Skuteczność terapii antyalergicznych, prowadzonych z użyciem miodu wielokwiatowego, wymaga określenia odpowiednich dziennych dawek spożycia. Jak każde leczenie i to powinno odbywać się w konsultacji z lekarzem-specjalistą (alergologiem lub apiterapeutą).
Częste jedzenie wielokwiatowego miodu wiosennego zalecane jest szczególnie osobom przemęczonym, uskarżającym się na brak energii życiowej. Znakomicie przywraca równowagę organizmu. Jego walory prozdrowotne wykorzystywane są również w profilaktyce wielu chorób cywilizacyjnych, m.in.: chorób serca i układu pokarmowego (szczególnie przy problemach z wątrobą i woreczkiem żółciowym).
Późniejsze miody wielokwiatowe - zbierane pod koniec lata i wczesną jesienią - mają więcej walorów przeciwbakteryjnych. Dlatego ich częste, profilaktyczne spożywanie poleca się dla wzmocnienia odporności organizmu oraz w leczeniu przeziębień, infekcji dróg oddechowych oraz chorobach mających swe przyczyny w obniżonej odporności.
Warto pamiętać, że miód wielokwiatowy zawiera spore dawki krzemu. Pierwiastek ten (jako mikroelement) jest budulcem naczyń krwionośnych, wzmacniającym również prawidłowe funkcjonowanie całego układu krwionośnego, a ponadto wpływa na wygląd i stan skóry, włosów oraz paznokci.
Unijne oznaczenia ochronne posiadają:
* miód kurpiowski (mazowieckie) - „Chronione Oznaczenie Geograficzne” (ChOG) od lipca 2010 r.,
* wielokwiatowy miód drahimski (zachodniopomorskie) - „Chronione Oznaczenie Geograficzne” (ChOG) od czerwca 2011 r.,
* miód z Sejneńszczyny (Łoździejszczyzny”) / Seinų/Lazdijų krašto medus (Polska / Litwa) - „Chroniona Nazwa Pochodzenia” (ChNP) od stycznia 2012
Miody wielokwiatowe na „Liście Produktów Tradycyjnych” (wg stanu na 1 lipca 2016):
* Dolnośląskie: sudecki miód wielokwiatowy i wielokwiatowy miód z Doliny Baryczy.
* Lubelskie: nadwieprzański miód wielokwiatowy i nałęczowski miód wielokwiatowy.
* Lubuskie: miód wielokwiatowy łąkowy z Doliny Noteci.
* Łódzkie: miód wielokwiatowy z gminy Żelechlinek i miód wielokwiatowy z Ziemi Brzezińskiej, Wzniesień Łódzkich i Rawki.
* Małopolskie: miód wielokwiatowy leśny z Podksięża.
* Mazowieckie: miód kurpiowski, wielokwiatowy miód mariański, miód wielokwiatowy łąkowy z Kornicy i miód wielokwiatowy Ziemi Tłuszczańskiej.
* Opolskie: wielokwiatowy miód rudnicki i wielokwiatowy miód wołczyński z kwiatów i krzewów leśnych.
* Podkarpackie: wielokwiatowy miód z Korzenicy i wielokwiatowy leśny miód lubaczowski.
* Podlaskie: miód wielokwiatowy z Sejneńszczyzny i wielokwiatowo-leśny miód augustowski.
* Śląskie: miód z nektaru kwiatów jurajskich.
* Świętokrzyskie: fałkowski miód wielokwiatowy.
* Warmińsko-mazurskie: miód wielokwiatowy z Barcji
* Wielkopolskie: wielokwiatowy miód witosławski i wielokwiatowy miód z Kopaszewa.
* Zachodniopomorskie: wielokwiatowy miód drahimski, wielokwiatowy miód przelewicki
wielokwiatowy miód wałecki, wielokwiatowy miód z Lasu Świętej Marii, wielokwiatowy miód z Puszczy Barlinieckiej i wielokwiatowy miód dębicki.
Opracowanie: Leszek Horwath
Foto: Leszek Horwath i archiwum | 
