Już połowie sierpnia na dobre nastał czas cukinii, patisonów i kabaczków z naszych przydomowych grządek, a nie z importu. We wrześniu dojrzeją dynie. Po propozycji zapiekanki ziemniaczanej - bardzo konkretnej i zapewne nie wszystkim odpowiadającej - ukłon w stronę nie przepadających za mięsem, wegetarian i dbających o nasze zdrowie dietetyków - coś o niebo... lżejszego, ale równie aromatycznego i smakowitego. W redakcji przeprowadziliśmy „akcję” (stąd tytuł publikacji) sporządzania szybkiego lecza, co zajęło nam około kwadransa, a zrobiliśmy je tak...

Nie wiemy i trudno na pojąć, dlaczego bryndza jest przez wiele osób omijana w sklepach tzw. miękkim łukiem. Zapewniamy, że warto się do niej przekonać. Jest znakomita do kanapek śniadaniowych. Może stanowić bazę do przygotowania past kanapkowych i potraw jarskich. Jeśli nie odpowiada nam bryndza sprzedawana w sklepie, możemy przygotować ją w domu, choćby  sposobem, który podał nam Michał Furman ze „Swystowego Sadu” - gospodarstwa agroturystycznego z Ropek k/Wysowej, położonego w pełnym uroku i nadal mało znanym Beskidzie Niskim.
Przygotowaliśmy dla Państwa kilka przepisów z bryndzą w tytule. Sięgnęliśmy po nie tuż za górki…do braci Słowaków, u których wyrób bryndzy zwany „bryndziarstwem” ma wielowiekową tradycję.

Nie ma z kim gwarzyć, wszystko w rozjazdach, raczej wszyscy, nawet pies. Trzeba ugwarzować ze światem jeszcze zielonym i wspominać przyjemności młodości i wieku średniego. Czasem, wspominając, zaskakuje nas (mnie przynajmniej), że wielu panów, kochasiów, kolegów bliższych i dalszych nazywali mnie żabka.
Pewnie, że nie tylko mnie, bo to dziwne zdrobnienie od wieków istniało w literaturze i w życiu. Żabko, Żabeczko, Żabuniu, Żabusiu! A ten płaz wcale nie był taki piękny i taki miły i taki do przytulenia…. - gwarzy sama do siebie Wanda Czubernatowa.

Przepióreczka się odzywa,
Idą, idą polem żniwa,
Brzęczą sierpy, brzęczą kosy,
Ciężkie ziarnem lecą kłosy.
Tak o znojnymn, pracowitym, letnim czasie pisała Maria Konopnicka.
W zależności od roku żniwa rozpoczynały się na przełomie lipca i sierpnia. Wedle odwiecznego rytuału najwcześniejsze były żytnie żniwa. Dbano również, by zbiory zbóż zakończyć (o ile pozwalała pogoda) przed Świętem Matki Boskiej Zielnej, bo 15 sierpnia był zarazem tradycyjnym dniem dożynek.

Jest powszechnie występującym chwastem, który ze względu na walory smakowe, doceniono już starożytnym Rzymie. Stała się gorczyca rośliną uprawną i weszła do kanonu przypraw.  To właśnie Rzymianie uważali ją za afrodyzjak, a Pliniusz Starszy twierdził, że ...kobietę zimną i leniwą kilka łyżeczek musztardy może zmienić w idealną małżonkę.
W kuchni najczęściej stosujemy jej nasiona - ostre i palące w smaku. Zapewne dlatego dziko rosnąca w Polsce gorczyca polna zwana była... ognichą.

Urodziły się morele dawno temu w Chinach. Ceniono ich smak i właściwości w Azji, natomiast Europejczycy przez setki lat uważali, że są trucizną i ta paskudna o nich opinia nieco się zmieniła w XVII wieku, chociaż długo jeszcze podejrzewano, że są szkodliwe. Dziś cenimy ich smak i wiemy, ze jedzenie moreli sprzyja zdrowiu. Owoce moreli są bardzo zdrowe - zawierają cukier, witaminę A. B. C. Mają dużo żelaza, wapnia, fosforu, potasu. Niepełna szklanka soku z moreli zaspokaja dobowe zapotrzebowanie naszego organizmu na witaminę C... - przypomina Babcia Alina.

Ale kiedyż to było i jak wielu z nas pamięta morwę z dzieciństwa? Zapewne, mdły smak białej morwy (na zdjęciu obok) znają i jeszcze pamiętają dzisiejsi 40-50. latkowie. Drobne owocki zrywało się, zazwyczaj w połowie lipca, z parkowych krzewów i drzew. Budziły ciekawość, ale ze względu na specyficzny smak, zjeść nie można ich było za wiele. Ot, mała odmiana w wakacyjny menu owocowym. Za to morwa czarna! Tryskała słodko-kwaśnym, orzeźwiającym sokiem. Trzeba też było uważać na ubiór, bo plamy były bardzo trudne do wywabienia. Morwa biała rozpoczyna owocowanie około połowy lipca, a  czarna - znacznie rzadziej w Polsce spotykana - w pierwszej połowie sierpnia.

Kochamy polskie morze i jego skarby - bałtyckie ryby. Wypoczywając w Dąbkach, przyrządzaliśmy je po... „swojemu”, zawzięcie grillując od rana do wieczora, albo zjadaliśmy jeszcze ciepłe - wprost z wędzarni.
Tego lata, szczególnie na półmetku wakacji, brak nam Bałtyku i ryb kupowanych wprost z kutra, na przystani rybackiej.
Wracają smakowite wspomnienia... śledzi, fląder, turbotów, dorszy z grilla, delikatnego mięsa belony duszonej z masłem i koperkiem, czy wybornego tatara z bałtyckiego łososia, którym raczyliśmy się u Witka Sałankiewicza.